เกี่ยวกับวารสาร

ความเป็นมาของวารสาร
  • สำนักวิชานิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง ได้ดำเนินการจัดทำ “วารสารนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง” แบ่งออกเป็น 2 ช่วง ช่วงที่หนึ่ง ตีพิมพ์บทความเผยแพร่ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2552 จนถึงปี พ.ศ. 2554 รวมจำนวนทั้งสิ้น 3 ฉบับ (ปีละ 1 ฉบับ) จากนั้นได้เลิกดำเนินการจัดทำไป และช่วงที่สอง ได้ดำเนินการจัดทำอีกครั้งหนึ่ง เริ่มตีพิมพ์บทความเผยแพร่ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2561 เป็นต้นมาจนถึงปัจจุบัน
 
วัตถุประสงค์ของวารสาร
  • สำนักวิชานิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง จัดทำวารสารฉบับนี้ขึ้น โดยมีเป้าหมายหลักคือทำหน้าที่เป็นพื้นที่ในการเผยแพร่ผลงานทางวิชาการในรูปแบบต่าง ๆ ซึ่งเขียนขึ้นโดยมุ่งสร้างองค์ความรู้ต่าง ๆ เกี่ยวกับระบบกฎหมายไทย ตลอดจนปฏิสัมพันธ์หรือการศึกษาระบบกฎหมายไทยผ่านการเปรียบเทียบกับระบบกฎหมายอื่น ที่จะต้องผ่านการตรวจสอบอย่างเข้มงวดจากผู้ทรงคุณวุฒิ ซึ่งสอดคล้องกับเป้าหมายของสำนักวิชานิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง ที่จะสร้างความเป็นเลิศทางวิชาการนิติศาสตร์ และปฏิบัติตามพันธกิจในการส่งเสริมและพัฒนาระบบกฎหมายไทยโดยอาศัยองค์ความรู้ทางวิชาการที่ทันสมัย 
 
เป้าหมายและขอบเขตของวารสาร
  • วารสารมีเป้าหมายและวัตถุประสงค์ในการเผยแพร่บทความทางวิชาการ บทความวิจัย บทความวิเคราะห์คำวินิจฉัยของศาล บทความแนะนำหนังสือ และบทความแสดงความเห็นทางกฎหมาย ที่มุ่งศึกษาถึงระบบกฎหมายของประเทศไทยในทุกมิติ ทั้งในด้านประวัติศาสตร์ ทฤษฎี สถาบันทางกฎหมาย รวมถึงความสัมพันธ์ระหว่างกฎหมายกับสังคม นอกจากนี้ วารสารยังรับพิจารณาบทความที่เขียนขึ้นในเชิงศึกษาเปรียบเทียบและสหวิชาการ ซึ่งศึกษาระบบกฎหมายของประเทศไทยในบริบทของการพัฒนากฎหมายในขอบเขตต่าง ๆ เช่น อาเซียน หรือบริบทสากล ทั้งนี้ วารสารเปิดรับบทความทางกฎหมายในสาขาต่าง ๆ ทั้งกฎหมายรัฐธรรมนูญ กฎหมายอาญา กฎหมายแพ่งและพาณิชย์ กฎหมายสิทธิมนุษยชน กฎหมายสิ่งแวดล้อม ประวัติศาสตร์กฎหมาย รวมถึงสาขาอื่นที่มีกฎหมายหรือระบบกฎหมายของประเทศไทยเป็นฐาน โดยวารสารมุ่งหวังให้ได้รับการสนับสนุนจากนักวิชาการ ผู้ปฏิบัติงาน ผู้กำหนดนโยบาย และนิสิตนักศึกษา ในการส่งบทความเข้ารับการตีพิมพ์เพื่อส่งเสริมและเผยแพร่ความรู้ทางกฎหมาย สนับสนุนการพัฒนากฎหมาย และเพื่อให้วารสารกลายเป็นแหล่งอ้างอิงที่เชื่อถือได้สำหรับการวิจัยและการศึกษาด้านกฎหมายต่อไป
 
ประเภทของบทความที่รับตีพิมพ์
  • วารสารรับตีพิมพ์บทความประเภทต่าง ๆ ดังต่อไปนี้ บทความวิจัย บทความวิชาการ วิเคราะห์คำตัดสินศาล วิเคราะห์ความเห็นทางกฎหมาย วิเคราะห์ข้อสอบกฎหมาย ปกิณกะกฎหมาย แนะนำหนังสือกฎหมาย และนักกฎหมายเล่าเรื่อง โดยบทความแต่ละประเภทมีความหมายดังต่อไปนี้
  1. บทความวิจัย หมายความว่า บทความที่นิพนธ์ขึ้นจากงานวิจัยทางนิติศาสตร์ (โครงการวิจัย วิทยานิพนธ์ หรือดุษฎีนิพนธ์) เพื่อนำเสนอข้อค้นพบอย่างเป็นระบบ
  2. บทความวิชาการ หมายความว่า บทความที่นำเสนอการวิเคราะห์หรือการวิจารณ์กฎหมายทั้งทางทฤษฎีและทางปฏิบัติซึ่งจะก่อให้เกิดประโยชน์ในด้านองค์ความรู้หรือการนำไปประยุกต์ใช้ต่อไป
  3. วิเคราะห์คำตัดสินศาล หมายความว่า บทความที่นำเสนอการวิเคราะห์หรือการวิจารณ์คำตัดสินของศาลต่าง ๆ เช่น คำตัดสินของศาลยุติธรรม และคำตัดสินของศาลรัฐธรรมนูญ
  4. วิเคราะห์ความเห็นทางกฎหมาย หมายความว่า บทความที่นำเสนอการวิเคราะห์หรือการวิจารณ์ความเห็นทางกฎหมายขององค์กรหรือบุคคลต่าง ๆ เช่น ความเห็นทางกฎหมายของคณะกรรมการกฤษฎีกา และความเห็นทางกฎหมายของคณะกรรมการวิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง
  5. วิเคราะห์ข้อสอบกฎหมาย หมายความว่า บทความที่นำเสนอการวิเคราะห์หรือการวิจารณ์ข้อสอบกฎหมายของสนามสอบต่าง ๆ เช่น ข้อสอบคัดเลือกเพื่อบรรจุเป็นข้าราชการตุลาการในตำแหน่งผู้ช่วยผู้พิพากษา และข้อสอบคัดเลือกเพื่อบรรจุเป็นข้าราชการอัยการในตำแหน่งอัยการผู้ช่วย
  6. ปกิณกะกฎหมาย หมายความว่า บทความที่นำเสนอเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยซึ่งเป็นประเด็นปัญหาทางกฎหมายที่น่าสนใจ
  7. แนะนำหนังสือกฎหมาย หมายความว่า บทความที่แนะนำหนังสือกฎหมายที่น่าสนใจ
  8. นักกฎหมายเล่าเรื่อง หมายความว่า บทความที่บอกเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับนิติศาสตร์จากประสบการณ์ของผู้นิพนธ์ซึ่งเป็นนักกฎหมาย (นักกฎหมาย หมายถึง ผู้ที่สำเร็จการศึกษาชั้นปริญญาตรีหลักสูตรนิติศาสตรบัณฑิต (น.บ.) เป็นอย่างน้อย)
 
กำหนดเวลาเปิดรับพิจารณาบทความ
  • วารสารเปิดรับบทความตลอดปี ทั้งนี้ การเปิดหรือปิดรับบทความในแต่ละฉบับจะเป็นไปตามประกาศของกองบรรณาธิการ โดยพิจารณาจากจำนวนบทความที่สามารถตีพิมพ์ได้ในฉบับนั้น ๆ
 
ลักษณะของการประเมินคุณภาพบทความ
  • บทความทุกประเภทจะได้รับการประเมินคุณภาพโดยผู้ทรงคุณวุฒิตรวจสอบบทความ (peer reviewer) ที่มีความรู้ความเชี่ยวชาญตรงตามเนื้อหาในบทความนั้น ๆ โดย “บทความวิจัย” และ “บทความวิชาการ” จำนวน 3 ท่านต่อบทความ ส่วน “บทความประเภทอื่น ๆ” นั้นจำนวน 2 ท่านต่อบทความ ทั้งนี้ เป็นการประเมินคุณภาพแบบลับทั้งสองทาง (double-blinded review) กล่าวคือ ผู้นิพนธ์จะไม่ทราบว่าผู้ทรงคุณวุฒิตรวจสอบบทความคือผู้ใด และผู้ทรงคุณวุฒิตรวจสอบบทความจะไม่ทราบว่าผู้นิพนธ์คือผู้ใด
  • ในกรณีที่บทความใดนิพนธ์โดยบุคคลภายในมหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง ไม่ว่าผู้นิพนธ์จะอยู่ในสถานะอาจารย์ประจำ อาจารย์อาวุโส เจ้าหน้าที่ หรือนักศึกษา ผู้ทรงคุณวุฒิตรวจสอบบทความที่ประเมินคุณภาพบทความดังกล่าวจะเป็นบุคคลภายนอกมหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวงทั้งหมด แต่ไม่รวมถึงกรณีที่บทความซึ่งมีผู้นิพนธ์ร่วมกันตั้งแต่ 2 ท่านขึ้นไปและผู้นิพนธ์ท่านหนึ่งหรือหลายท่านเป็นบุคคลภายในมหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง
 
ภาษาที่รับตีพิมพ์
  • ภาษาไทย
 
กำหนดเวลาตีพิมพ์
  • วารสารมีกำหนดเวลาตีพิมพ์บทความปีละ 2 ฉบับ ราย 6 เดือน ดังต่อไปนี้
  1. ฉบับที่ 1 มกราคม - มิถุนายน
  2. ฉบับที่ 2 กรกฎาคม - ธันวาคม
 
คุณภาพของวารสาร
 
ค่าธรรมเนียมและค่าตอบแทนผู้นิพนธ์
  • วารสารไม่มีนโยบายเรียกเก็บค่าธรรมเนียมจากผู้นิพนธ์ในทุกขั้นตอนและไม่มีนโยบายให้ค่าตอบแทนแก่ผู้นิพนธ์
 
ค่าตอบแทนผู้ทรงคุณวุฒิตรวจสอบบทความ
  • วารสารมีนโยบายให้ค่าตอบแทนแก่ผู้ทรงคุณวุฒิตรวจสอบบทความเป็นจำนวนเงินท่านละ 2,000 บาท (สองพันบาทถ้วน) ทั้งนี้ ไม่ว่าผลสุดท้ายบทความที่ประเมินคุณภาพนั้นจะได้รับการตีพิมพ์หรือไม่ก็ตาม
 
เลขมาตรฐานสากลของวารสาร
 
เจ้าของ
 
ทำเนียบบรรณาธิการ