THE CAUSAL RELATIONSHIP STRUCTURE MODEL BETWEEN MARKETING MIX FACTORS (7PS) OF HOTEL BUSINESS : A CASE STUDY OF PANERAI HOTEL UDON THANI PROVINCE
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purposes of this research were: 1) to study the factor of marketing mix (7Ps) include product, price, place, promotion, people, physical evidence and process of hotel business in Udon Thani Province, 2) to examine the harmony of structure model of causal relationship between the factor of marketing mix (7Ps) and empirical data. The sample group consisted of 327 guests staying at The Pannarai Hotel, Mueang District, Udon Thani Province. The sample was selected by Cluster Sampling technique. The research instrument used for data collection is Five-point-rating scale questionnaires. The discrimination ranges from 0.603 - 0.748, the reliability of the questionnaires is 0.965. The data analysis was by Arithmetic mean, Standard Deviation and Structural Equation Model: SEM. The results indicated
- The elements of a marketing mix both overall and individually results is high. The highest factor is process (
= 4.2977), follows by people (
- The structure model of causal relationship between the factor of marketing mix (7Ps) and empirical data are conformable. Conformity Index Value,
= 133.05, p value = .067,
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของคณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้ ไม่ใช่ความคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้จัดทำ บรรณาธิการ กองบรรณาธิการ และคณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี ความรับผิดชอบด้านเนื้อหาและการตรวจร่างบทความแต่ละเรื่องเป็นความคิดเห็นของผู้เขียนบทความแต่ละท่าน
References
กนกพรรณ สุขฤทธิ์. (2557). ส่วนประสมการตลาดบริการและพฤติกรรมการใช้บริการร้านอาหารญี่ปุ่นย่าน Community Mall ของผู้บริโภคในกรุงเทพมหานคร. สืบค้นเมื่อ 31 ตุลาคม 2564, จาก http://ir.swu.ac.th/xmlui/bitstream/handle/123456789/4524/ Kanokpan_S.pdf?sequence=1.
ฐานเศรษฐกิจ. (2564). ธุรกิจโรงแรมปี 64 ยังซบ คาดฟื้นตัวปี 65 – 66. สืบค้นเมื่อ 7 พฤศจิกายน 2564, จาก https://www.thansettakij.com/business/470304.
ธนาคารแห่งประเทศไทย. (2561). รายงานแนวโน้มธุรกิจภาคตะวันออกเฉียงเหนือไตรมาศที่ 4 ปี 2561. สืบค้นเมื่อ 19 กุมภาพันธ์ 2563, จาก https://www.bot.or.th/Thai/MonetaryPolicy/NorthEastern/Pages/BusinessTrendReport.aspx.
ธิตินันธุ์ ชาญโกศล. (2558). รูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดบริการที่มีผลต่อความรับผิดชอบต่อสังคมและคุณค่าตราสินค้าในใจผู้ใช้บริการธุรกิจค้าปลีกประเภทไฮเปอร์มาร์เก็ตในประเทศไทย. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยวไลยอลงกรณ์ในพระบรมราชูปถัมภ์, 9(2), 22-35.
พิมพ์ลภัส ณ.วิชัย และ อัจฉรียา ศักดิ์นรงค์ (2560). ส่วนประสมทางการตลาดบริการและการบริหารประสบการณ์ของลูกค้าที่มีความสัมพันธ์กับความพึงพอใจและความภักดีของลูกค้า กลุ่มโรงแรมแกรนด์เซนเตอร์พอยต์. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี, 11(2), 68-90.
โพสต์ทูเดย์. (2561). รายได้จากการท่องเที่ยวเมืองรองจังหวัดอุดรธานี. สืบค้นเมื่อ 19 กุมภาพันธ์ 2563, จาก https://www.prachachat.net/tourism/news-263966.
มนัสนันท์ ปงอ้อคำ และคณะ. (2563). ส่วนประสมทางการตลาดบริการที่ส่งผลต่อความภักดีของลูกค้าในธุรกิจโรงแรมของนักท่องเที่ยวในเขตอำเภอเมืองพิษณุโลก จังหวัดพิษณุโลก. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม, 15(1), 144-157.
มาริสา สุโกศล หนุนภักดี. (2564). ท่องเที่ยวกระทบหนัก เมื่อโควิดลากยาว! จุฬาฯ ถอด 4 กลยุทธ์สูตรรอดธุรกิจโรงแรม. สืบค้นเมื่อ 7 พฤศจิกายน 2564, จากhttps://www.brandbuffet.in.th/2021/08/chula-quick-mba-for-hotel-business/.
รัชกร โชติประดิษฐ์และคณะ. (2558). โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของส่วนผสมทางการตลาดสำหรับธุรกิจบริการที่ส่งผลต่อพฤติกรรมทางการตลาดของนักท่องเที่ยวในการเลือกเข้าพักที่โรงแรม จังหวัดอุบลราชธานี ประเทศไทย. วารสารสมาคมวิจัย, 20(2), 94-103.
วัชรินทร์ เกิดทรัพย์. (2563). ความคิดเห็นต่อปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดและพฤติกรรมของนักท่องเที่ยวต่างชาติแบบอิสระในจังหวัดภูเก็ต. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยราชพฤกษ, 7(2), 277-291.
ศิริวรรณ เสรีรัตน์และคณะ. (2546). การบริหารการตลาดยุคใหม่. กรุงเทพฯ: ดวงกมลสมัย.
ศิริวรรณ เสรีรตน์ และคณะ. (2552). การบริหารการตลาดยุคใหม่. กรุงเทพฯ: ธรรมสาร.
สมวงศ์ พงศ์สถาพร. (2546). Service Marketing. กรุงเทพฯ: NUT REPUBIC.
สิรินทิพย์ ฉลอง. (2563). ธุรกิจโรงแรม. หน่วยวิเคราะห์เศรษฐกิจภาคบริการ ส่วนเศรษฐกิจรายสาขา ศูนย์วิจัยธนาคารออมสิน.
โสภิตา รัตนสมโชค. (2558). ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาด (7Ps) ที่มีอิทธิพลต่อความพึงพอใจในการใช้บริการรถไฟฟ้าเฉลิมพระเกียรติ(บีทีเอส)ของประชาชนในเขตกรุงเทพมหานคร. การค้นคว้าอิสระ ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิตมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ส่วนประมวลผลและวิเคราะห์ข้อมูลธุรกิจ. (2561). บทวิเคราะห์ธุรกิจ. กองข้อมูลธุรกิจ กรมพัฒนาธุรกิจการค้า. สืบค้นเมื่อ 7 พฤศจิกายน 2564, จาก https://www.dbd.go.th/download/document_file/Statisic/2562/T26/T26_201909.pdf.
Armstrong, G. & Kotler, P. (2009). Marketing, an introduction (9th ed.). New Jersey:
Atitayabhorn Prasanphanich. (2562). The Marketing Mix (4Ps) and Benefits of Online Control. 15th Global Ed. Upper Saddle River, NJ: Prentice-Hall. ed. Boston McGraw -Hill.
Etzel, Michael J.; Walker, Bruce J.; & Stanton, William J. (2007). Marketing. 14th Kotler, P. (2016). Marketing Management: Analysis, Planning, Implementation and model.html.Pearson Prentice Hall.Province. วารสารการบริการและการท่องเที่ยวไทย, 14(1), 3-15.
SMEleader. (2564). 7 กลยุทธ์ทำธุรกิจโรงแรมให้ยั่งยืน. สืบค้นเมื่อ 7 พฤศจิกายน 2564, จาก https://www.smeleader.com/.
THbusinessinfo. (2558) .(Online). http://thbusinessinfo.blogspot.com/2015/02/6w-1h- Travel Agency (OTA) in Marketing Promotions of the Hotels in Nakhon Phanom สืบค้นจาก. https://www.smeleader.com/7