รักอย่างไรไม่ให้มีความทุกข์

บทคัดย่อ

แนวความคิดเรื่องความรักไม่ให้มีความทุกข์ตามหลักพุทธปรัชญานั้น พระพุทธศาสนามีคำสอนในเรี่องความรัก คือ ความรักที่เกิดจากตัณหาและการสนองความต้องการของตนเอง เรียกว่า เสน่หา (สิเนหะ) ความรักแบบอกุศลที่เป็นความรักที่เป็นกลาง เรียกว่า เปมะ ความรักที่มีแต่ความปรารถนาดี อนุเคราะห์ ช่วยเหลือ เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ไม่คิดปองร้ายกันและกัน เรียกว่า เมตตา และความรักที่ไม่มีขอบเขต ไม่มีประมาณ ไม่จำกัด มีจิตแผ่ไปทั้งมนุษย์และสัตว์ทั้งหลาย เรียกว่า เมตตาอัปมัญญา การพัฒนาในในแบบที่มองความรักให้เป็นเพียงปรากฏการณ์เกิดขึ้นมาแล้วเปลี่ยนไปตามสภาพของเหตุปัจจัย การใช้หลักพรหมวิหารจึงเป็นเครื่องยืนยันความรัก ที่จัดเป็นไมตรี เป็นมิตรภาพ ก่อให้เกิดความรักระหว่างกันและกันในฐานะเป็นสมาชิกใกล้ตัว ครอบครัว ชุมชน สังคม และเผ่าพันธ์ จนก่อเกิดเป็นสันติภาพภราดรภาพ ที่พัฒนาเป็นความรักที่แท้จริงเป็นความรักอันยิ่งใหญ่ ที่แผ่ไปไม่มีประมาณ ไม่มีขอบเขตจำกัด เป็นความปรารถนาดีที่อยากให้ผู้อื่น ให้คนที่ตนเองรักมีความสุขโดยไม่หวังผลตอบแทนใด ๆ