การพัฒนาผู้สูงอายุ ผ่านสื่อสร้างสรรค์ กรณีศึกษา: ชุมชนหลังสถานีรถไฟศาลาธรรมสพน์

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ (1) เพื่อพัฒนาและหาคุณภาพของสื่อสร้างสรรค์ กรณีศึกษา: ชุมชนหลังสถานีรถไฟศาลาธรรมสพน์” (2) เพื่อหาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนรู้ของผู้สูงอายุผ่านสื่อสร้างสรรค์ กรณีศึกษา: ชุมชนหลังสถานีรถไฟศาลาธรรมสพน์” และ (3) เพื่อศึกษาความพึงพอใจของผู้สูงอายุที่มีต่อสื่อสร้างสรรค์ กรณีศึกษา: ชุมชนหลังสถานีรถไฟศาลาธรรมสพน์” การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้สูงอายุที่อาศัยอยู่ในชุมชนหลังสถานีรถไฟศาลาธรรมสพน์ จำนวน 35 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลคือ สื่อสร้างสรรค์ เรื่อง “การรู้เท่าทันสื่อ และการจัดการข่าวปลอม” แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนรู้ และแบบสอบถามความพึงพอใจของผู้สูงอายุ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ ได้แก่ ค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน หาค่าความเชื่อมั่นของแบบทดสอบ โดยใช้สูตรคูเดอร์-ริชาร์ดสัน สูตรที่ 20 และการทดสอบค่าที

  ผลการวิจัยพบว่า (1) คุณภาพด้านเนื้อหาของสื่อสร้างสรรค์ มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.73 อยู่ในระดับดีมาก และคุณภาพด้านสื่อสร้างสรรค์ มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.82 ระดับดีมาก (2) ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนรู้ของผู้สูงอายุผ่านสื่อสร้างสรรค์ มีคะแนนหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และ (3) ความพึงพอใจของผู้สูงอายุที่มีต่อสื่อสร้างสรรค์ มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.66 ระดับมากที่สุด เมื่อพิจารณาเป็นรายด้านพบว่า 1) ด้านโปสเตอร์มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.76 ระดับมากที่สุด 2) ด้านวีดิทัศน์ มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.58 ระดับมากที่สุด 3) ด้านกิจกรรมบันไดงู มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.65 ระดับมากที่สุด 4) ด้านการให้ความรู้เรื่อง “การรู้เท่าทันสื่อ และการจัดการข่าวปลอม” มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.65 ระดับมากที่สุด