แนวทางการพัฒนาระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนของโรงเรียนพัฒนานิคม
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อทราบ 1) การดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนของโรงเรียนพัฒนานิคม 2) แนวทางการพัฒนาการดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนของโรงเรียนพัฒนานิคม ประชากรที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ บุคลากรของโรงเรียนพัฒนานิคม จำนวน 90 คน และบุคลากรของโรงเรียนพัฒนานิคมในการสนทนากลุ่ม จำนวน 7 คน เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบสอบถามความคิดเห็นและแบบบันทึกการสนทนากลุ่ม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่ามัชฌิมเลขคณิต ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์เนื้อหาผลการวิจัยพบว่า 1. การดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนของโรงเรียนพัฒนานิคม โดยภาพรวมและรายด้านอยู่ในระดับมากทุกด้าน โดยเรียงค่ามัชฌิมเลขคณิตจากมากไปน้อย ได้แก่ ด้านการส่งเสริมและพัฒนานักเรียน ด้านการป้องกันและแก้ไขปัญหา ด้านการรู้จักนักเรียนเป็นรายบุคคล ด้านการคัดกรองนักเรียน และด้านการส่งต่อ 2. แนวทางการพัฒนาการดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนของโรงเรียนพัฒนานิคม มี 6 แนวทาง ได้แก่ 1) การปรับปรุงระบบการเก็บรวบรวมและวิเคราะห์ข้อมูลที่เป็นปัจจุบัน โดยการนำเทคโนโลยีสารสนเทศมาช่วยจัดเก็บและวิเคราะห์ข้อมูล 2) การสร้างความไว้วางใจระหว่างนักเรียนและครูที่ปรึกษา ควรช่วยส่งเสริมให้นักเรียนกล้าเปิดเผยข้อมูลของตนเอง ใช้เทคนิคการสร้างความสัมพันธ์ที่ดีและการให้คำแนะนำโดยไม่ตัดสิน 3) การพัฒนาระบบคัดกรองให้มีความชัดเจนและเป็นมาตรฐาน เพื่อลดระยะเวลาในการคัดกรองนักเรียน 4) ข้อมูลที่ใช้ในการคัดกรองนักเรียนควรมีความครบถ้วน ทันสมัย และสะท้อนสถานการณ์ปัจจุบันของนักเรียน 5) การลงนามบันทึกข้อตกลง (MOUs) กับหน่วยงานภายนอก เพื่อกำหนดบทบาทและความรับผิดชอบในการช่วยเหลือนักเรียนอย่างเป็นระบบ 6) การปรับปรุงระบบการประสานงานและติดตามผลการส่งต่อ ควรมีการแต่งตั้งผู้รับผิดชอบด้านการส่งต่อโดยเฉพาะ
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2561). แนวทางการจัดการศึกษาเพื่อดูแลช่วยเหลือนักเรียน. สำนักพัฒนานวัตกรรมการจัดการศึกษา.
ชาลินี ศรีสุข. (2563). แนวทางการพัฒนาระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนในโรงเรียนขนาดกลางสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 31 วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์.
จิราพร กุลวิจิตร. (2561). แนวทางการพัฒนาระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนในโรงเรียนขนาดกลาง สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 4 วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.
ณัฐวดี ศรีสว่าง. (2563). การพัฒนาระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนในโรงเรียนขนาดเล็ก สังกัด สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาเชียงใหม่ เขต 3 วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.
ปรียาภรณ์ อินทรักษา. (2562). การพัฒนาระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนในโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุบลราชธานี เขต 1 วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี.
รังสิมา คำศรี. (2564). การบริหารจัดการระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนในโรงเรียนมัธยมศึกษาขนาดกลาง สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 20 วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
สำนักนายกรัฐมนตรี. (2565). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 13 (พ.ศ. 2566–2570). กรุงเทพฯ: สำนักนายกรัฐมนตรี.
สำนักพัฒนาสุขภาพจิต. (2565). แนวทางการพัฒนาระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนอย่างเป็นระบบ. กรุงเทพฯ: สำนักงานปลัดกระทรวงสาธารณสุข.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2559). แนวทางการพัฒนาครูและนักเรียนเพื่อการเรียนรู้และคุณภาพชีวิตที่ดี. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2562). นโยบายและแนวทางการดูแลช่วยเหลือนักเรียน. กระทรวงศึกษาธิการ.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2566). ระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนในสถานศึกษา: การพัฒนา ป้องกัน แก้ไขปัญหา และคุ้มครองสิทธิเด็ก. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
วรรณภา สีหะวงศ์. (2565). การคัดกรองนักเรียนอย่างเป็นระบบเพื่อพัฒนาการเรียนรู้และพฤติกรรม. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์การศึกษาเชิงปฏิบัติ.
Bronfenbrenner, U. (1979). The ecology of human development: Experiments by nature and design. Harvard University Press.
Erikson, E. H. (1968). Identity: Youth and crisis. W. W. Norton & Company.
Tschannen-Moran, M. (2014). Trust matters: Leadership for successful schools. Jossey-Bass.
