การศึกษาความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณที่มีผลต่อความสามารถทางภาษาอังกฤษของนักศึกษามหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลกรุงเทพ
คำสำคัญ:
การคิดอย่างมีวิจารณญาณ, ความสามารถทางภาษาอังกฤษ, ความสัมพันธ์ระหว่างการคิดกับภาษาบทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณของนักศึกษาในมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลกรุงเทพ 2) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณและความสามารถทางภาษาอังกฤษของนักศึกษาในมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลกรุงเทพ 3) ศึกษาความคิดเห็นของนักศึกษาเกี่ยวกับการคิดอย่างมีวิจารณญาณ และวิธีการเรียนการสอนภาษาอังกฤษที่ก่อให้เกิดกระบวนการคิดอย่างมีวิจารณญาณ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้ได้แก่ นักศึกษาระดับปริญญาตรีจาก 7 คณะในมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลกรุงเทพ จำนวน 100 คน โดยใช้หลักการสุ่มแบบแบ่งขั้น (stratified random sampling) และการสุ่มแบบโควต้า (quota sampling) เครื่องมือที่ใช้คือ แบบทดสอบความสามารถทางภาษาอังกฤษ แบบทดสอบความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณ และแบบสอบถามความรู้ความเข้าใจและแบบสำรวจ ผลการศึกษาพบว่า 1) นักศึกษาของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลกรุงเทพ สามารถทำแบบทดสอบความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณได้ค่าเฉลี่ยคะแนนรวมทั้งหมดเท่ากับ 15.57 จากคะแนนเต็ม 39 คิดเป็นร้อยละ 39.90 2) ความสามารถทางภาษาอังกฤษและความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณของนักศึกษามหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลกรุงเทพในภาพรวม มีความสัมพันธ์กันในทางบวกอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ .05 3) นักศึกษาโดยส่วนมากเห็นว่าการคิดอย่างมีวิจารณญาณเป็นสิ่งจำเป็น วิธีการเรียนการสอนภาษาอังกฤษในชั้นเรียนช่วยพัฒนาทักษะการคิดอย่างมีวิจารณญาณของผู้เรียนได้ และผู้สอนภาษาอังกฤษได้ใช้วิธีการสอนดังกล่าวในระดับปานกลาง
เอกสารอ้างอิง
เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2553). การคิดเชิงวิเคราะห์: Analytical thinking (พิมพ์ครั้งที่ 6). ซัคเซส มีเดีย.
นิศาชล ฉัตรทอง และเพ็ญพร ทองคำสุก. (2561). การศึกษาทักษะการคิดอย่างมีวิจารณญาณของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย โรงเรียนมัธยมสาธิตมหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา. วารสารศาสตร์ การศึกษาและการพัฒนามนุษย์, 2(2), 146-152.
บรรจง อมรชีวิน. (2556). การคิดอย่างมีวิจารณญาณ. ภาพพิมพ์.
พินิจ อุไรรักษ์. (2553). ผลการใช้รูปแบบการจัดกิจกรรมพัฒนาผู้เรียนโดยใช้กระบวนการวิจัยที่มีต่อการคิดอย่างมีวิจารณญาณ การใฝ่รู้และเจตคติต่อกิจกรรมพัฒนาผู้เรียน. ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิตทางสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ศุภิสรา กุมาทะ. (2562). ผลการใช้กิจกรรมการอ่านแบบกว้างขวางที่มีต่อการพัฒนาทักษะการอ่านภาษาอังกฤษเพื่อ ความเข้าใจของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. การค้นคว้าอิสระรศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการสอนภาษาอังกฤษ มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สิทธิกร โพธิ์ศิริ. (2563). การศึกษาความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณกับการแก้โจทย์ปัญหาทาง คณิตศาสตร์ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาคณิตศาสตร์ศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
สุรีรัตน์ ไชยสุริยา. (2543). ความสัมพันธ์ระหว่างความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณ และความสามารถในการอ่านอย่างมีวิจารณญาณภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ในโรงเรียนสังกัดสำนักงาน คณะกรรมการการศึกษาเอกชน กรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการสอน ภาษาอังกฤษเป็นภาษาต่างประเทศ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อุษณีย์ โพธิสุข. (2543). การปฏิรูปการเรียนรู้ ผู้เรียนสำคัญที่สุด. สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ.
อุษณีย์ อนุรุทธ์วงศ์. (2555). การพัฒนาทักษะความคิดระดับสูง : Developing Higher Level of Thinking Skills. ไอ คิว บุ๊คเซ็นเตอร์.
Ariogul, S. (2001). The teaching of reading through short stories in advanced classes. Unpublished M. A. Thesis, Hacettepe University.
Beaumont, J. (2010). A sequence of critical thinking tasks. TESOL Journal, 1(4), 427-448.
Best, J. W. (1981). Research in education (4th ed). Prentice-Hall.
Bloom, B.S. (1971). Handbook on formative and summative evaluation of student learning. McGraw–Hill.
Boss, J. (2010). Think: critical thinking and logic skills for everyday life. McGraw-Hill.
Brookfield, S. (2011). Teaching for critical thinking: Tools and techniques to help students question their assumptions. John Wiley & Son.
Ennis, R. (1991). Critical thinking: A streamlined conception. Teaching Philosophy, 14(1), 5-27.
Giancarlo, C. A., & Facione, P. A. (2001). A look across four years at the disposition toward critical thinking among undergraduate students. The Journal of General Education, 50(1), 29–55.
Hakuta, K. (1986). Mirror of language: The debate on bilingualism. Basic Books.
Miao, L. (2011). A study of English communication problems between Thai students and foreign English teachers in Suwanpubplawittayakom School. (Unpublished master’s thesis). Thammasat University.
Payakkin, A. (2013). The development of critical thinking skills with interdisciplinary approach on the climate change unit for lower secondary students. Unpublished doctoral dissertation, Srinakharinwirot University.
Paul, R. & Elder, L. (2006). The international critical thinking reading and writing test. Foundation for Critical Thinking Press.
Rashid, R. & Hashim, R. (2009). The relationship between critical thinking and language proficiency of Malaysian undergraduates. In EDU‑COM 2008 International Conference Proceedings (pp. 373–384). Edith Cowan University.
Shen, L. (2016). Critical thinking instruction in English reading situation. In Proceedings of the 2016 International Conference on Education, Management Science and Economics (pp. 262–264). Atlantis Press. https://doi.org/10.2991/icemse-16.2016.65
Soodmand Afshar, H., Rahimi, A., & Rahimi, M. (2014). Instrumental motivation, critical thinking, autonomy and academic achievement of Iranian EFL learners. Issues in Educational Research, 24(3), 281-298.
Watson, G. & Glaser, E. (1980). Critical thinking appraisal manual. Harcourt Brace Jovanovich.
Zhou, J., Jiang, Y. & Yao, Y. (2015). The investigation on critical thinking ability in EFL reading class. English Language Teaching, 8(1), 83 – 94.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.
บทความที่ตีพิมพ์ในวารสารวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร เป็นทัศนะ ลิขสิทธิ์ และความรับผิดชอบของผู้เขียนเจ้าของผลงาน
