Spiritual Public Political Communication: A Case Study of the Neo Protest Movement Led by Phra Phothirak
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aims to study the patterns, methods, and processes of public political communication employed by
Phra Phothirak through the case study of NEO PROTEST - a unique movement that integrates “Dhamma and democracy.” The research adopts a qualitative methodology including in-depth interviews, participant observation, and documentary analysis of Dhamma media and activities conducted by the Santi Asoke movement.
The findings indicate that Phra Phothirak’s communication goes beyond transmitting political messages or demands. It reflects moral ideology through speech, behavior, and symbolic practices. The protest space is transformed into a Dhamma zone - a peaceful and disciplined public sphere without confrontation or violence. The audience is not merely passive receivers, but individuals open to internal transformation.
Applying Berlo’s SMCR Model, Habermas’s concept of Public Sphere, and New Social Movement theory, the study reveals the ethical-spiritual dimensions of this alternative political movement. The findings suggest practical implications
for public policy, civic education, and the promotion of ethical public space in Thai society.
Article Details
References
จันทรา เฮงสมบูรณ์. (2556). การศึกษาเปรียบเทียบทัศนะและหลักปฏิบัติเรื่องพุทธสันติวิธีกับอารยะขัดขืนของชุมชนสันติอโศก [วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหิดล]. วารสารมนุษยศาสตร์, 20(2), กรกฎาคม–ธันวาคม 2556. สืบค้นจาก ThaiJo.
นัสเซอร์ ยีหมะ. (2561). สันติวิธีเชิงรุก: กรณีศึกษาเครือข่ายนักศึกษาประชาชนปฏิรูประเทศไทย (คปท.) [วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยรังสิต].
ภูวมินทร์ วาดเขียน และคณะ. (2564). บทบาทและสำนักสันติอโศกในการเคลื่อนไหวทางสังคม. วารสารสังคมศาสตร์และมนุษยวิทยาเชิงพุทธ.
วสุชน รักษ์ประชาไท. (2564). สันติอโศก: ความคิดทางการเมืองและการระบุปัญหาในสมัยรัฐบาลทักษิณ [วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยนเรศวร].
วุฒิชัย ตาลเพชร. (2564). รูปแบบการสื่อสารอุดมการณ์ทางการเมืองของสังคมชาวอโศก [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา].
สมณะโพธิรักษ์. (2552). การเมืองบุญนิยม. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ชุมชนสันติอโศก.
สมณะโพธิรักษ์. (2555). สัจจะชีวิตของสมณะโพธิรักษ์ ภาค 3: ชาวอโศกเพื่อมวลมนุษยชาติ. กรุงเทพมหานคร: บริทอุษาการพิมพ์.
สุริยะใส กตะศิลา. (2559). อุดมการณ์ทางการเมืองของมวลมหาชนในวิกฤติประชาธิปไตย. สืบค้นจาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/jsd/article/view/70176
อภิชัย พันธเสน. (2565). ภาวะผู้นำใต้บริบทนวัตกรรมสังคม. นนทบุรี: เอส.เอส.พริ้นติ้ง แอนด์ ดีไซน์ จำกัด.
Berlo, D. K. (1960). The process of communication: An introduction to theory and practice. New York, NY: Holt, Rinehart and Winston.
Habermas, J. (1989). The structural transformation of the public sphere: An inquiry into a category of bourgeois society. Cambridge, MA: MIT Press.
Melucci, A. (1996). Challenging codes: Collective action in the information age. Cambridge: Cambridge University Press.
Tarrow, S. (2011). Power in movement: Social movements and contentious politics (3rd ed.). Cambridge: Cambridge University Press.
Touraine, A. (1985). An introduction to the study of social movements. Social Research, 52(4), 749–787.
