กลวิธีการเรียนรู้คำศัพท์ทางพระพุทธศาสนาของนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย

บทคัดย่อ

งานวิจัยฉบับนี้มีวัตถุประสงค์คือ 1) เพื่อศึกษาสภาพปัญหาการเรียนรู้คำศัพท์ทางพระพุทธศาสนาของนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย 2) เพื่อศึกษากลวิธีการเรียนรู้คำศัพท์ทางพระพุทธศาสนาของนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย 3) เพื่อนำเสนอต้นแบบกลวิธีการเรียนรู้คำศัพท์ทางพระพุทธศาสนาของนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษามหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย

            วิธีดำเนินการวิจัย เป็นการวิจัยผสมทั้งเชิงปริมาณและคุณภาพ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ คือ นักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย จำนวน 50 รูป/คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถามและแบบสัมภาษณ์ สถิติที่ใช้ คือ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์เชิงเนื้อหา

               ผลการวิจัยพบว่า :

1. 1. สภาพปัญหาการเรียนรู้ ได้แก่ คำศัพท์ทางพระพุทธศาสนาเป็นคำศัพท์เฉพาะทาง เนื้อหาการสอนเน้นท่องจำ ขาดการอธิบายความหมาย บริบท การใช้อย่างลึกซึ้ง นักศึกษาขาดทักษะการจำคำศัพท์ที่มีประสิทธิภาพ ไม่มีแรงจูงใจ เป็นต้น


2.   2. การใช้กลวิธีการเรียนรู้คำศัพท์ทางพระพุทธศาสนาของนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก (= 3.47, S.D. = 0.76) 


3. 3. ต้นแบบกลวิธีการเรียนรู้คำศัพท์ทางพระพุทธศาสนาของนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษามหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย พบว่า กลวิธีการคิดสร้างสรรค์ ช่วยกระตุ้นให้คิดนอกกรอบ ส่งเสริมให้ผู้เรียนมองคำศัพท์จากมุมมองใหม่ กลวิธีการเรียนรู้แบบมีส่วนร่วมช่วยกระตุ้นให้มีปฏิสัมพันธ์ต่อกันและกัน กลวิธีการจดจำช่วยให้จดจำอย่างแม่นยำ กลวิธีการรับรู้ช่วยให้เข้าใจอย่างลึกซึ้ง