แนวคิดอัตถิภาวนิยมในวรรณกรรมโสเภณีของนักเขียนไทย

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์ คือ 1) เพื่อศึกษาแนวคิดอัตถิภาวนิยม 2) เพื่อศึกษาวรรณกรรมโสเภณีของนักเขียนไทย 3) เพื่อวิเคราะห์แนวคิดอัตถิภาวนิยมในวรรณกรรมโสเภณีของนักเขียนไทย 4) เพื่อวิจารณ์แนวคิดอัตถิภาวนิยมในวรรณกรรมโสเภณีของนักเขียนไทย เป็นการศึกษาเชิงเอกสาร โดยมุ่งเน้นศึกษาเกี่ยวกับแนวคิดอัตถิภาวนิยมในวรรณกรรมโสเภณีของนักเขียนไทย 

        ผลการวิจัยพบว่า 1.แนวคิดอัตถิภาวนิยมของซาตร์ให้ความสำคัญอย่างยิ่งกับเรื่องเสรีภาพ เขากล่าวว่า มนุษย์คือเสรีภาพ สภาวะความเป็นมนุษย์และเสรีภาพเป็นสิ่งที่แยกออกจากกันไม่ได้ มนุษย์คือผู้กำหนดชะตาชีวิตของตนเอง ชีวิตของแต่ละคนจึงไม่ขึ้นอยู่กับการดลบันดาลของเทพเทวาหรือศาสดาองค์ใด ไม่มีสิ่งเหนือธรรมชาติอื่นใดมาเป็นผู้กำหนดชะตาได้ ชีวิตของใครจะมีความหมายอย่างไร ย่อมอยู่ที่การตัดสินใจเลือกการกระทำของมนุษย์ผู้นั้นเอง 2. วรรณกรรมโสเภณีของนักเขียนไทย ที่แสดงความเป็นเลิศทางด้านวรรณกรรมของผู้ประพันธ์ ผลงานวรรณกรรมโสเภณีทั้งหมด 3 เรื่องจากนักเขียน 3 ท่าน ได้แก่เรื่อง หญิงคนชั่ว ของ ก. สุรางคนางค์ สนิมสร้อย ของ ’รงค์ วงษ์สวรรค์ และเลื่อมสลับลาย ของกฤษณา อโศกสิน 3. วิเคราะห์แนวคิดอัตถิภาวนิยมในวรรณกรรม เชื่อมโยงกับปรัชญาของซาตร์เรื่อง ภาวะและความว่างเปล่า เสรีภาพและความรับผิดชอบ ความรักและความสัมพันธ์ทางเพศ กับ ความทุกข์ 4.วิจารณ์แนวคิดอัตถิภาวนิยมในวรรณกรรม เรื่องราวของโสเภณีในสังคมยังอยู่ในสถานะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ที่จะยอมรับความชอบธรรมในการมีอยู่ของโสเภณี แม้จะกล่าวในเชิงเสรีภาพทางปรัชญา