การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้โดยใช้สถานการณ์ผ่านระบบเสมือนเพื่อส่งเสริมทักษะในการฟังและการพูดสนทนาภาษาจีนในชีวิตประจำวันของนักเรียนมัธยมศึกษา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) พัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้โดยใช้สถานการณ์ผ่านระบบเสมือนเพื่อส่งเสริมทักษะการฟัง–การพูดสนทนาภาษาจีนในชีวิตประจำวันของนักเรียนระดับมัธยมศึกษา (2) เปรียบเทียบทักษะการฟัง–การพูดสนทนาภาษาจีนของนักเรียนก่อนและหลังการจัดการเรียนรู้โดยใช้สถานการณ์ผ่านระบบเสมือน และ (3) เปรียบเทียบทักษะการฟัง–การพูดสนทนาภาษาจีนของนักเรียนที่ได้รับการจัดการเรียนรู้โดยใช้สถานการณ์ผ่านระบบเสมือนกับนักเรียนที่ได้รับการจัดการเรียนรู้แบบปกติ รวมทั้ง (4) นำเสนอรูปแบบการจัดการเรียนรู้ที่พัฒนาขึ้น
การวิจัยใช้รูปแบบการวิจัยกึ่งทดลอง กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนสังกัดกระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม ในเขตกรุงเทพมหานคร ปีการศึกษา 2567 จำนวน 68 คน ได้มาด้วยวิธีการสุ่มอย่างง่าย แบ่งเป็นกลุ่มทดลองจำนวน 34 คน และกลุ่มควบคุมจำนวน 34 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ (1) แผนการจัดการเรียนรู้ภาษาจีนโดยใช้สถานการณ์ผ่านระบบเสมือน จำนวน 8 แผน ซึ่งมีค่าดัชนีความสอดคล้องเท่ากับ 0.96 และ (2) แบบทดสอบทักษะการฟัง–การพูดภาษาจีนในชีวิตประจำวัน โดยทักษะการฟังประกอบด้วยการจับประเด็น ความเข้าใจคำศัพท์และลำดับเหตุการณ์ การตอบโต้บทสนทนา และการเล่าเรื่องจากการฟัง ส่วนทักษะการพูดประกอบด้วยความคล่องแคล่ว ความถูกต้องทางไวยากรณ์และคำศัพท์ การสื่อสาร และการออกเสียง วิเคราะห์ข้อมูลด้วยค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบค่าที (t-test) ผลการวิจัยพบว่า (1) นักเรียนกลุ่มทดลองมีคะแนนทักษะการฟัง–การพูดหลังการทดลองสูงกว่าก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และ (2) คะแนนทักษะการฟัง–การพูดของนักเรียนกลุ่มทดลองหลังการทดลองสูงกว่านักเรียนกลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 สรุปได้ว่า รูปแบบการจัดการเรียนรู้โดยใช้สถานการณ์ผ่านระบบเสมือนสามารถส่งเสริมทักษะการฟัง–การพูดสนทนาภาษาจีนในชีวิตประจำวันของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาได้อย่างมีประสิทธิภาพ และมีผลดีกว่าการจัดการเรียนรู้แบบปกติ
Article Details
เอกสารอ้างอิง
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2566). รายงานสถิตินักท่องเที่ยวต่างชาติ. กรุงเทพฯ: การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.
คุณาพร มีเจริญ. (2563). การพัฒนาทักษะการฟังและการพูดภาษาจีนของนักเรียนมัธยมศึกษา. วารสารการศึกษาและพัฒนาทรัพยากรมนุษย์, 5(1), 12–25.
ธัญญารัตน์ มะลาศรี. (2563). ปัญหาการเรียนภาษาจีนของนักเรียนระดับมัธยมศึกษา. วารสารการเรียนการสอนภาษาต่างประเทศ, 5(1), 23–38.
ภัทรปภา ทองแท่งใหญ่. (2566). การจัดการเรียนรู้ภาษาจีนในระดับมัธยมศึกษา: แนวทางการพัฒนาทักษะการฟังและการพูด. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัย.
อัญชลิการ์ ขันติ และคณะ. (2562). การพัฒนาทักษะภาษาจีนของนักเรียนระดับมัธยมศึกษา. วารสารการศึกษา, 10(2), 45–60.
Bingling, Z. (2019). Chinese language skills for communication. [Online resource].
Brown, H. D. (2004). Language assessment: Principles and classroom practices (2nd ed.). Pearson Education.
Bowent, R., et al. (1985). Teaching second language skills: Principles and practices. London: Longman.
Dalgarno, B., & Lee, M. J. W. (2010). What are the learning affordances of 3-D virtual environments. British Journal of Educational Technology, 41(1), 10–32. https://doi.org/10.1111/j.1467-8535.2009.01038.x
Errington, E. P. (2010). Learning through simulated environments: Enhancing student engagement. New York, NY: Routledge.
Gao, X. (2016). Teaching Chinese as a foreign language: Principles and practice. Routledge.
Kindley, R. (2002). Scenario-based learning in virtual environments. Journal of Educational Technology, 23(4), 15–23.
Languages of the World. (2023). 26th edition. New York: Routledge.
Luoma, S. (2004). Assessing speaking. Cambridge University Press.
Mgronline. (2005/2025). Chinese language learning policy in secondary schools. [Online]. Available from https://www.mgronline.com
Murniza, I. (2012). Experiential learning in foreign language classrooms. International Journal of Education, 4(2), 45–52.
Murniza Muhamad. (2012). Virtual scenario-based learning in education: A review. International Journal of Education and Research, 1(9), 1–12.
Radianti, J., Majchrzak, T. A., Fromm, J., & Wohlgenannt, I. (2020). A systematic review of immersive virtual reality applications for higher education: Design elements, lessons learned, and research agenda. Computers & Education, 147, 103778. https://doi.org/10.1016/j.compedu.2019.103778
Rivers, W., & Temperley, M. (1978). A practical guide to the teaching of English as a second or foreign language. Oxford: Oxford University Press.
Richards, J. C., & Rodgers, T. S. (2014). Approaches and methods in language teaching (3rd ed.). Cambridge University Press.
Tourism Authority of Thailand. (2025). Chinese tourism trends in Thailand. [Online].
Wang, H. (2020a). The importance of listening and speaking skills in Chinese language education. Beijing: Beijing Language and Culture University Press.
Wang, H. (2020b). Developing Chinese speaking and listening skills in secondary education: Challenges and strategies. Journal of Language Teaching and Learning, 10(2), 45–57.
Zhong, Y. (2019). Scenario-based virtual learning: A pedagogical approach for language acquisition. Asian Journal of Distance Education, 14(1), 23–38.
