ระบบนิเวศที่เอื้อต่อการส่งเสริมความเป็นผู้ประกอบการสังคมในมหาวิทยาลัยไทย
DOI:
https://doi.org/10.61462/cujss.v52i1.674คำสำคัญ:
ความเป็นผู้ประกอบการสังคม, , ระบบนิเวศ, มหาวิทยาลัยบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มุ่งศึกษาการพัฒนาระบบนิเวศที่เอื้อต่อการส่งเสริมความเป็นผู้ประกอบการสังคมในมหาวิทยาลัย ใช้รูปแบบของการวิจัยเชิงคุณภาพ ได้แก่ การสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในระบบนิเวศผู้ประกอบการสังคมทั้งในเชิงนโยบายและในเชิงปฏิบัติ และปัจจัยแวดล้อมเกื้อหนุน ผลการวิจัยพบว่าระบบนิเวศที่เอื้อต่อการส่งเสริมความเป็นผู้ประกอบการสังคมในมหาวิทยาลัยไทย คือการเชื่อมโยงกันของห่วงโซ่ทางคุณค่าที่มีความสลับซับซ้อนเช่นเดียวกันกับระบบนิเวศทางธรรมชาติ เชื่อมโยงความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยต่าง ๆ ที่มีหน้าที่แตกต่างกันแต่มีการพึ่งพาอาศัยกันเป็นเรื่องสำคัญ โดยองค์ประกอบและปัจจัยเกื้อหนุนต่าง ๆ จำเป็นจะต้องมีควบคู่กันไปอย่างสมดุล ได้แก่ การบูรณาการประเด็นการประกอบการทางสังคมเข้าสู่การเรียนการสอนในมหาวิทยาลัย การสร้างงานวิจัยเพื่อส่งเสริมความเป็นผู้ประกอบการสังคม การสร้างเครือข่ายวิจัยเป็นกลไกเชื่อมต่อการสร้างผลกระทบทางสังคมผ่านกลุ่มผู้ประกอบการสังคม การให้คำปรึกษาและระบบพี่เลี้ยง การเชื่อมต่อความช่วยเหลือจากภาครัฐและภาคเอกชน การเข้าถึงแหล่งเงินทุนสนับสนุน และการสร้างพื้นที่การทำงานร่วมกันสำหรับส่งเสริมความเป็นผู้ประกอบการสังคม และองค์ประกอบหลักที่เป็นหัวใจของระบบนิเวศที่เอื้อต่อการส่งเสริมความเป็นผู้ประกอบการสังคมในมหาวิทยาลัยไทย คือทรัพยากรบุคคลในฐานะผู้ขับเคลื่อน ผู้ให้กำเนิด และผลักดันส่งเสริมความเป็นผู้ประกอบการสังคมในมหาวิทยาลัยให้ประสบความสำเร็จ
Downloads
References
Abu-Saifan, Samer. 2012. “Social Entrepreneurship: Definition and Boundaries.” Technology Innovation Management Review (February): 22-27.
Baker, Michael. 2011. “Why 'Social Business'?” Social Business 1(1): 1-15.
Bloom, Paul N., and J. Gregory Dees. 2008. “Cultivate Your Ecosystem.” Accessed August 12, 2018. https://ssir.org/articles/entry/cultivate_your_ecosystem.
Boschee, Jerr, and Jim McClurg. 2003. “Toward a Better Understanding of Social Entrepreneurship: Some Important Distinctions.” Accessed August 15, 2018. https://www.law.berkeley.edu/php-programs/courses/fileDL.php?fID=7289.
Bowen, Howard. 2013. Social Responsibilities of the Businessman. Iowa City, IA: University of Iowa Press.
British Council. 2015. “Kitchakan Phuea Sangkhom Nai Saharatcha-anachak: Kan Phatthana Su Phak Kitchakan Phuea Sangkhom Thi Toepto.” [Social Enterprise in the UK: Developing a Thriving Social Enterprise Sector]. Accessed December 3, 2018. https://www.britishcouncil. or.th/sites/default/files/kicchkaarephuuesangkhmainshraachaanaacchakr_final.pdf. (in Thai)
Dacin, Tina, Peter Dacin, and Paul Tracey. 2011. “Social Entrepreneurship: A Critique and Future Directions.” Organization Science 22(5): 1203-1213.
Dees, J. Gregory. 1998. “The Meaning of Social Entrepreneurship.” Accessed August 15, 2018. https://community-wealth.org/sites/clone.community-wealth.org/files/downloads/paper-dees.pdf.
Defourny, Jacques. 2001. “Introduction: From Third Sector to Social Enterprise.” In The Emergence of Social Enterprise, edited by Carlo Borzaga and Jacques Defourny, 1-28. London: Routledge.
European Commission. 2014. “A Map of Social Enterprises and Their Eco-Systems in Europe: Country Report: Finland.” Accessed December 15, 2018. https://ec.europa.eu/social/main.jspadvSearchKey=A+Map+of+Social+Enterprises+and+Their+Eco-Systems+in+Europe +-+Country+Report%3A+Finland&mode=advancedSubmit&catId=22&doc_submit=&policyArea=0&policyAreaSub=0&country=0&year=0.
Galera, Giulia, and Carlo Borzaga. 2009. “Social Enterprise: An International Overview of Its Conceptual Evolution and Legal Implementation.” Social Enterprise Journal 5(3): 210-228.
Goldsmith, Stephen, and William Eggers. 2004. Governing by Network: The New Shape of the Public Sector. Washington, DC: Brookings Institution Press.
Isenberg, Daniel. 2011. “The Entrepreneurship Ecosystem Strategy as a New Paradigm for Economic Policy: Principles for Cultivating Entrepreneurship.” Accessed August 12, 2018. http://www.innovationamerica.us/images/stories/2011/The-entrepreneurship-ecosystem-strategy-for-economic-growth-policy-20110620183915.pdf.
Leadbeater, Charles. 1997. The Rise of the Social Entrepreneur. London: Demos.
Mair, Johanna, and Ignasi Marti. 2006. “Social Entrepreneurship Research: A Source of Explanation, Prediction, and Delight.” Journal of World Business 41(1): 36-44.
Mason, Colin, and Ross Brown. 2014. “Entrepreneurial Ecosystems and Growth Oriented Entrepreneurship.” The Hague: OECD, LEED Programme; the Dutch Ministry of Economic Affair. Accessed August 15, 2018. https://www.oecd.org/cfe/leed/Entrepreneurial-ecosystems.pdf.
Moore, James F. 1993. “Predators and Prey: A New Ecology of Competition.” Harvard Business Review 71(3): 75-86.
Organisation for Economic Co-operation and Development. n.d. “The Social Enterprise Sector: A Conceptual Framework.” Paris: Organisation for Economic Co-operation and Development (OECD). Accessed August 12, 2018. https://www.oecd.org/cfe/leed/37753595.pdf.
Patton, Michael, and Michael Cochran. 2002. “A Guide to Using Qualitative Research Methodology.” Accessed January 15. 2019. http://evaluation.msf.org/sites/evaluation /files/a_guide_to_using_qualitative_research_methodology.pdf.
Short, Jeremy, Todd Moss, and G.T. Lumpkin. 2009. “Research in Social Entrepreneurship: Past Contributions and Future Opportunities.” Strategic Entrepreneurship Journal 3(2): 161-194.
Thailand. National Reform Council. 2015. Sapha Patirup Haeng Chat: Wara Patirup Phiset 1: Wisahakit Phuea Sangkhom. [National Reform Council: Special Reform Agenda 1: Social Enterprise]. Accessed December 14, 2018. https://www.parliament.go.th/ewtadmin/ewt/ parliament_parcy/download/parcy/004.pdf. (in Thai)
Wilson, Karen, Christine Volkmann, Steve Mariotti, Daniel Rabuzzi, Shailendra Vyakarnam, and Ana Sepulveda. 2009. “Educating the Next Wave of Entrepreneurs: Unlocking Entrepreneurial Capabilities to Meet the Global Challenges of the 21st Century: A Report of the Global Education Initiative. Geneva: World Economic Forum.” Accessed August 18, 2018. http://www.gvpartners.com/web/pdf/WEF_EE_Full_Report.pdf.
Yunus, Muhammad, and Karl Weber. 2010. Building Social Business: The New Kind of Capitalism That Serves Humanity’s Most Pressing Needs. New York: Public Affairs.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2022 คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.