การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์เมืองรอง: กรณีศึกษากลุ่มจังหวัดอีสานใต้ ยโสธร ศรีสะเกษ และอำนาจเจริญ

ผู้แต่ง

  • พิชยารัชต์ กิติวุฒิศักย์ ภาควิชารัฐประศาสนศาสตร์ คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
  • ปังปอนด์ รักอำนวยกิจ ภาควิชารัฐประศาสนศาสตร์ คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

DOI:

https://doi.org/10.61462/cujss.v53i1.1450

คำสำคัญ:

เมืองรอง, การท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์, กิจกรรมเชิงสร้างสรรค์

บทคัดย่อ

การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์เมืองรอง กรณีศึกษากลุ่มจังหวัดอีสานใต้ ยโสธร ศรีสะเกษ และอำนาจเจริญ มีวัตถุประสงค์เพื่อออกแบบกรอบแนวคิดและเสนอแนะแนวทางในการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ในกลุ่มจังหวัดกรณีศึกษาเพื่อให้เกิดตัวอย่างรูปแบบการจัดการการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ในการขยายผลต่อไปยังจังหวัดและพื้นที่อื่น ผ่านการวิจัยเชิงเอกสาร การวิจัยเชิงคุณภาพ และการวิจัยเชิงพื้นที่ โดยสำรวจข้อมูลด้านเศรษฐกิจและสังคม ด้านทรัพยากรในพื้นที่ และด้านโครงสร้างพื้นฐาน จากข้อมูลทุติยภูมิ (Secondary Data) และ ข้อมูลปฐมภูมิ (Primary Data) ผ่านการสัมภาษณ์เชิงลึก (In-depth Interview) และการสนทนากลุ่ม (Focus group discussion) ซึ่งผลการศึกษาพบว่า การพัฒนาการท่องเที่ยวของกลุ่มจังหวัดอีสานใต้สู่การท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ จำเป็นต้องพัฒนาสถานที่ท่องเที่ยวให้มีสิ่งที่ดึงดูดใจหรือตอบสนองต่อความต้องการได้อย่างครบถ้วน ผ่านการทดลองปฏิบัติหรือการมีส่วนร่วมในกิจกรรมเชิงสร้างสรรค์ที่ก่อให้เกิดการเรียนรู้ สู่การท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนบนพื้นฐานทรัพยากรและอัตลักษณ์ของแต่ละจังหวัดผ่านกิจกรรมการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ (creative tourism activity) การเรียนรู้ (learning) การทดลองปฏิบัติ (testing) การดู (seeing) และการซื้อ (buying) ที่ได้มีการนำเสนอในผลการศึกษาครั้งนี้

Downloads

Download data is not yet available.

References

Designated Areas for Sustainable Tourism. (2018). Creating Creative Tourism Toolkit. Accessed Feb 2, 2021. https://tis.dasta.or.th/dastaknowledge/wp-content/uploads/2019/01/ct-toolkit_th.pdf.

Office of the Board of Directors of the national tourism policy. (2017). Art tourism plan issue 2. Accessed Jan 22, 2021. https://mots.go.th/download/article/article_20170320150102.pdf.

Paimanee Kaewsanga & Nisachol Chamnongsri. 2012. “Creative Tourism: A New Choice of Thai Tourism.” Suranaree Journal of Social Science. 6(1). 91-109.

Piriya Pholphirul. (2019). A study of economic and social factors, endowments, and infrastructure of a secondary provincial cluster to promote tourism in secondary provinces: A case study on a provincial cluster in lower-northeastern Thailand (Yasothon, Sisaket, and Amnat Charoen). 11.

Puriwaj Dachum. 2013. “Creative Tourism Development: from Concepts to Practice for Thailand.” Silpakorn University Journal. 33(2), 331-66.

Pungpond Rukumnuaykit. (2019). Tourism promotion in small and low-income provinces to reduces income inequality: A case study on a provincial cluster in lower-northeastern Thailand (Yasothon, Sisaket, and Amnat Charoen – YSA). 21

Richards, G. & Raymond, C. (2000). “Creative tourism.” ATLAS News 23. 16-20.

Richards, G. and Wilson, J. (2006). “Developing creativity in tourist experiences: A solution to the serial reproduction of culture.” Tourism management 27. 1209–23.

Richards, G. (2010a). “Creative Tourism and Local Development.” In Wurzburger, R. (Ed.). Creative Tourism A Global Conversation how to provide unique creative experiences for travelers worldwide: at present at the 2008 Santa Fe & UNESCO International Conference on Creative Tourism in Santa Fe. (78–90). New Mexico. USA.

State Audit Office of the Kingdom of Thailand. (2020). Review of achievement and efficiency in the implementation of the community based tourism project, OTOP and Nawatwithi. Accessed Feb 3, 2021. https://district.cdd.go.th/kantharalak/wp-content/uploads/sites/..pdf.

Tourism Economic Review. (2020). Culture & Creative Tourism. Accessed Jan 27, 2021. https://www.mots.go.th/download/TourismEconomicReport/3-1TourismEconomicIssue3(April-June63).pdf.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

15-06-2023

How to Cite

กิติวุฒิศักย์ พิชยารัชต์, และ รักอำนวยกิจ ปังปอนด์. 2023. “การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์เมืองรอง: กรณีศึกษากลุ่มจังหวัดอีสานใต้ ยโสธร ศรีสะเกษ และอำนาจเจริญ”. วารสารสังคมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย 53 (1). Bangkok, Thailand:49-72. https://doi.org/10.61462/cujss.v53i1.1450.